Sparkın Günlüğü

Minibüsler

Büyük küçük her şehrin vazgeçilmezidir minibüsler. Her sabah binip işe gittiğimiz, bi yerlere yetişmek için bindiğimiz. Bir çoğumuzun başından geçen bir çok garip olayda minibüslerde cerayan etmiştir. Bir çok eski Türk filminede konu olan bir kavram. Sadece bizdemi var bilmiyorum ama yabancı filmlerde genelde taksiler vardır veya toplu taşıma araçlarında. Bi tek bizde mi var acaba, minibüsler, midibüsler, halk otobüsleri(ne demekse, sanki diğerlerine halk binmiyor). Neyse dağıtmıyım. Ben işe giderken servise binmediğim zaman aktarmalı olarak Bilkent minibüsüne biniyorum. Bilkent minibüsü Atatürk hastanesinede uğruyor, inen binen oluyor haliyle. Türk usulü minibüs ağzına kadar dolduğu için inip binmeler sorun oluyor. Cıkcıklar, kardeşim müsade etsende insekler felan. Sanki orda dikilen adam keyfen orda sırf sen hemen ineme diye duruyor orda. Adam ya boşalan koltuğa bi an önce oturup rahatlamak için yada diğer tarafından inene yol vermek için inenin önünde duruyor. Biz herzaman yakınırız işte insan gibi davranılmıyor bize diye. Doktor kötü davranır, polis kötü davranır, devlet memur kötü davranır diye. Acaba biz birbirmize nasıl davranıyoruz. 10 saniye birbirimize tahammül edemez duruma gelmişiz. Sanki sen inemezsen minibüs seni bindiğin yere geri götürecek. Ama yok hemen incez bide tersi var tabi hemen binecez daha insanlar inmeden. Biz birbirimize kötü davranırken bize hizmet verenlerdende bize iyi davranmalarını herşeyi alttan almalırını bekliyoruz. Ama şunu kaçırıyoruzki onlarda bizlerden birileri. Toplumsal olarak toplu terapiye gitmeliyiz. Var mı bir imkanı bilmiyorum ama. TRT1 yapsın böle bişiy. İnsanlar telefonla , skyple ile bağlanıp katılsınlar felan bi şekilde çözülsün bu durum. Sabah stresi yetmiyormuş gibi birde birbirimize olan bu davranışlarımız insanı yıldırıyor. Toplu taşımanın ne denli önemli olduğunu tekrar söylemeye gerek yok ama, özellikler büyük şehirlerin bu sorunları çözmesi lazım bir an önce(yetkililere duyurulur:))

posted by İbrahim DEMİRAL @ 10:00 AM